Samarkand-Aidarkul -Bukara
01 mei 2015
🇺🇿
vanuit Oezbekistan
Oezbekistan 27-04-2015
Gisterenavond onze tassen al ingepakt, vanochtendom 6 uurop, want Ali komt onsom 7 uurophalen voor de treinreis naar Samarkand. Snel een ontbijtje en daar is Ali al!
Hij brengt ons naar de high speed trein Afrosiyob, die ons binnen 2 uur naar het 300 km verder gelegen Samarkand zal brengen.
Ook op het station paspoort- en ticketcontrole, bagage scannen, wederom paspoort- en ticket controle, naar de gereserveerde wagon, paspoort- en ticket controle.En nu op zoek naar de gereserveerde
plaatsen, stoelen nr. 1 en 2, gelukkig zo gevonden. Zwartrijden in deze witte hypermoderne trein zal niet lukken!
Langzaamaan loopt de trein vol, vooral met zakenmensen. Stipt op tijd vertrek, eerst laverend over het uitgebreide spoornetwerk, dan maakt hij vaart, soms tot 200 km P.uur. Net als in het vliegtuig
krijg je een headset om naar de Oezbeekse soap te kijken, een kopje thee en een sandwich. De stad glijdt voorbij, het vlakke land (bijna net Nederland), dan glooiend, dorpen, fabrieken, weer weidse
landschappen.
In Samarkand staat gids Denis ons al op te wachten en brengt ons naar de auto met chauffeur. Eerst onze bagage afgeven in het hotel, dan kunnen we gelijk met de stadstoer beginnen. Denis begint in
de auto al uitgebreid te vertellen over de historie van Samarkand, hij houdt ons scherp, door ons vragen te stellen over geschiedenis.
In een zijstraatje, in een doodlopend steegje met aan het einde de prachtige, bewerkte houten poort van ons hotelletje. Je komt op een prachtige binnenplaats, gaat naar binnen en komt in een lounge
in Arabische stijl, frisse kleuren, .mooie inrichting, goede kamer. Na snel opgefrist en wat kleding gewisseld ( het wordt al aardig warm buiten), gaan we met Denis op pad naar de eerste
bezichtiging: de Siyob bazaar.Op maandagis de bazaar vroeg afgelopen, maar er zijn nog enkele marktkooplui. Vooral de noten/gedroogd fruit en zoetwaren. We kopen een zak geroosterde gezouten
abrikozenpitten ( net amandelen) en heerlijk dadels, gevuld met rozijnen en walnoten. Iedereen wil wat aan je slijten, maar ja......
Dan komen we bij het 1e indrukwekkende monument uit de 13e eeuw: het Gur Emir Mausoleum. Een enorm hoge poort met aan beide zijde torens, dat allemaal in blauw groen mozaïek, je loopt een
binnenplaats op en daar is het prachtige mausoleum van de beroemde Amir Temur een blauwe koepel die schittert in de zon. Net zo indrukwekkend is de Bibi Khanun Moskee ( de vrouw van Tamir Emur).
Flaneren over de evenoude Tashkent boulevard, die nu een moderne winkelstraat is. Heerlijke pilaf eten op de veranda van een restaurant. En na de lunch naar Registan Square: 3 immense monumenten
bij elkaar: 2 madrasahs (islamitische universiteiten) en een caravan serail (een soort hotel). In dit laatste gebouw is ook een moskee. De binnenkant van de koepel is schitterend belegd met gouden
decoraties.
Samarkand heeft grote indruk op ons gemaakt.
Intussen krijgen we bericht dat de dames ook bijna in Samarkand zijn. Door de storm van gisteren, waardoor ze bijna niet konden fietsen, hebben ze vandaag een extra lange route. We spreken rond
half 9 af bij een restaurant. Eerst allemaal opfrissen.
Het restaurant is een soort combi van eten en disco. Knalharde muziek, wel gezellig, maar praten lukt niet. Daar is een oplossing voor: kom je om te eten, dan zijn er aan de zijkant kamers met
grote banken en redelijk geïsoleerd voor het muziekgeweld.
Zo kunnen we toch met elkaar praten en eten. We spreken af dat we morgen met zijn allen de stad gaan bezichtigen. Denis the guide wordt gebeld, hij regelt een extra auto.
28-04-2015
Monique, Lidewij en Denis komen ons ophalen bij het hotel.
We bezoeken Ulugbek Obsevartory (een restant van een reuze sextant/sterrenkijker uit de 15e eeuw). Het graf van Saint Daniel, een soort bedevaartplaats. In het graf van 27 meter ligt 1 arm van de
Joodse jongeman Daniel, ooit ergens in een buurland overleden, maar volgens de alom geprezen heerser Amir Temur, is de arm een wonderbaarlijk relikwie. De kameel die het relikwie droeg, stopte op
die plaats. Op die plaats ontsprong spontaan een bron met helend water. De Shakhi-Zinda Necropolis, een straat van mausoleums. Een zijdepapier fabriek, aangedreven door waterkracht. We lunchen met
plof (pilav), bezoeken de bazaar zodat de dames hun avondmaal bij elkaar kunnen scharrelen. De groep gaat te voet naar Registan Square terwijl Denis en de chauffeur de auto's die kant op brengen.
Effe los lopen, want Denis houdt de wind er goed onder. Regelmatig klinkt er: "Ladies! Attention, listen to me!"
En de meiden hebben natuurlijk ook aantrekkingskracht op de jonge mannen hier: alsof ze filmsterren zijn, met al die gasten op de foto!
Registan Square maakt veel indruk op de dames, het grote plein met de 2 grote madrasahs en het caravan serail. Op het binnenplein van 1 van de madrasahs kun je je verkleden in tradionele
bruidskleding. Carlijn en Lidewij gaan als Oezbeekse bruiden de wereld over! We hopen er z.s.m foto's van te kunnen laten zien.
Bij Registan Square nemen we afscheid van elkaar, vrije avond. De dames hebben morgen een office-day. Wij gaan naar Shakhrisabz, de geboortestad van.....AmirTemur.
29-04-2015
De chauffeur haalt ons op voor een dagtrip naar Shakhrisabz. We gaan een gedeelte van de rit door de bergen. De weg is op veel plaatsen slecht. Na zo' n 2 uur komen we op onze bestemming. In het
centrum is het een grote bouwput, alles ligt open, overhoop en het is er enorm stoffig. Onze vrouwelijke gids ontvangt ons hartelijk. We krijgen uitleg over de stadspoort, weer een mausoleum en
weer een moskee. Rondom de monumenten wordt een nieuw park gecreëerd, vanwege het 680e geboortejaar vanAmir Temur in 2016. Na 1,5 uur is het einde bezichtiging, weer terug via de slechte weg naar
Samarkand. Jammer, dit kostte veel tijd en voegde weinig toe.
Rond 6 uur zien we de dames weer in een bar in de stad. Een nieuwe gast erbij: James Peach. James is Engelsman, fietste met een vriend de wereld rond. Is inmiddels in zijn uppie, op terugweg naar
Londen. De heren werden in Noord-India steeds gewezen op 4 dames, die op tandems reden, hadden zij die nog niet ontmoet? Tot op een dag......ze elkaar bijna voorbij reden!
Vandaag hadden de dames office-day, dus gingen ze in een hotel met betere WiFi aan het werk, en wie zat daar in de lobby.....James Peach.
Samen heerlijk geborreld en gedineerd.
Op tijd naar bed, want vanaf morgen moeten de dames weer 4 dagen fietsen, richting Bukara. Wij gaan een nachtje naar een Yurt-kamp bij het Aidarkul meer, tussen Samarkand en Bukara.
30-04-2015
Op weg naar het Yurt-kamp bij het Aidarkul meer. Een nieuwe chauffeur, Suleman. Hij is niet erg spraakzaam, spreekt niet zo goed Engels.
Na een paar uur rijden stoppen we in Nurata, waar een moskee met heilige bron is, vol met heilige karpers. We zijn zo ongeveer de enige Westerse toeristen, mensen vragen waar we vandaan komen.
De Oezbeken staan wel voor je open: ze zijn behulpzaam, vriendelijk en willen veel van je weten. De meesten in deze regio zijn gematigd islamitisch. We houden rekening met elkaar, respecteren
elkaar.
De vrouwen zijn over het algemeen goed gekleed en verzorgd, meestal in mooie tunieken met bloemen en glitters. De oudere vrouwen dragen een hoofddoek. Een mengeling van Indiaas en Arabisch.
Nog een uurtje rijden en dan komen we bij het Yurt-kamp. Onze tent wordt aangewezen, is simpel, we slapen op matjes op de grond. Even opfrissen en dan aan de lunch. Die gaat er wel in: vers
gebakken vis, met rijst, groente en salade. En groene thee: bij de maaltijd krijg je meestal groene thee, liters hebben we al gedronken. Men vindt het beter bij warm weer warme thee te drinken dan
koude dranken. Het smaakt ons goed Even vrij die middag, we doen een dutje.Om 6 uurworden we weer opgetrommeld voor een kamelenritje van zo' n half uurtje. Om half 8 uitgebreid diner, daarna een
Kachstaanse muzikant bij kampvuur. Er zijn Fransen, Russen, Oezbeken en Nederlanders in het kamp. Na de muziek zingt elke nationaliteit een couplet uit zijn volkslied. Het is gezellig, maar wel op
tijd naar bed. Er is maar beperkt stroom!
Het is volle maan, de dekkleden van onze tent zijn al een beetje sleets. Het lijkt daardoor alsof de sterrenhemel in onze tent schijnt!
01-05-2015
Vandaag op tijd weer op pad. Ja, het is hard werken. We leggen heel wat kilometers af! We rijden door een woestijngebied, op de weg overstekende schildpadden. Door de tijd van het jaar gaan ze naar
elkaar op zoek voor.....
Na zo'n 1,5 uur rijden krijgen we autopech. De auto is echt kapot. De chauffeur regelt een taxi die ons naar Bukara brengt. Onderweg nog een bezoek aan een keramiek-fabriek. Marius probeert de
chauffeur uit te leggen dat we dat al meerdere keren hebben gezien, dus dat hij door mag rijden naar Bukara. In 1e instantie lijkt hij het te begrijpen, maar na wat bellen staan we toch ineens voor
de keramiek-fabriek. De auto uit, thee drinken, een snelle rondleiding en hup weer verder met de rit. Blijkbaar is het zo geregisseerd dat we toch hier langs moesten. Uiteindelijk wel blij om, even
uit de bloedhete auto om een pauze te nemen.
Na een klein uurtje komen we bij ons hotel Amelia in Bukara. Ook weer een steegje in, entree in een hotel met Arabische sfeer, prachtige kamer met luxe badkamer. Gastvrij ontvangst. Lekker
gebadderd en geluncht.
Op de koele binnenplaats van het hotel ons dagboek bijgewerkt.
Intussen melding van de dames dat ze nog een dagje reizen van Bukara vandaan zijn.
Reacties
Reacties
03 mei 2015, 22:38
Wat weer een fantastisch reisverslag!Jullie zien enorm veel!
Uit jullie verhaal merk ik op dat wij in dezelfde hotelletjes vertoefd hebben: zowel in Samarkand als in Bukhara. Ik zie het weer zo voor me!
Geniet verder van jullie mooie reis!
Lieve groet,
Hiltje
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!