Tashkent-Fergana-Tashkent
25 apr. 2015
🇺🇿
vanuit Oezbekistan
Oezbekistan 25-04-2015
Even een note: we hebben al veel foto's gemaakt, die we graag met jullie willen delen. Helaas lukt het nog niet, vaak door slechte internetverbinding, deze op het blog te krijgen. We doen ons
best!!
Vandaag weer op tijd klaar voor de volgende uitstap: naar de Fergana-vallei voor 2 dagen.
Hammit is voor deze dagen onze chauffeur, hij pikt onsom 9 uurop bij het hotel. Een rit van zo'n 3,5 uur, waarbij we gelijkertijd een indruk van het landschap krijgen. Fergana-vallei is een soort
enclave in het zuidelijkste puntje van Oezbekistan. Tijdens de rit verandert het landschap in een glooiend heuvelachtig gebied met alleen gras, bijna geen bomen, dan komen de begroeide bergen,
die steeds grilliger en kaler worden. Om in de Fergana-vallei te komen moeten we door een soort natuurlijke corridor tussen bergkammen, de Kamchik-pas (2267 m) In dit gebied worden strategische
punten, zoals bergtunnels en wegen streng bewaakt door gewapende soldaten in camouflagepakken, vaak met maskers voor. Aan beide kanten liggen Kirgizië en Tadzjikistan. Fergana is een "rijk"
gebied met grondstoffen en landbouwgrond. De bergweg zou een 4-baans snelweg moeten zijn, maar is op veel plaatsen in zo' n slechte staat, dat men stapvoets moet rijden. Er wordt aan "gewerkt",
maar het schiet niet echt op.
Het verkeer in dit land is sowieso een georganiseerde chaos. Men gebruikt willekeurig alle rijstroken van zijn rijrichting, dus zigzaggend over de weg. Wil je iemand passeren of rijdt iemand je
in de weg, dan TOETER!!!! je even. Van links en rechts word je gepasseerd, soms rijden ze met 3 op een rij. Het dagelijks leven langs de weg gaat ook gewoon door. Iedereen en alles steekt over
wanneer men aan de andere kant van de (snel)weg moet zijn. Allerhande handel wordt er verkocht, heb je iets nodig, dan stop je ter plaatse, terwijl de vouwen uit je broek gereden worden.
Arbowetgeving kent men niet: wegwerkers werken zonder enige afzetting/ bescherming in de (midden)bermen, ze hebben een fluorhesje, dat moet voldoende zijn.
De bergweg en omgeving zijn wel indrukwekkend, grote en besneeuwde pieken en prachtige rotspartijen. Langs de weg staan veelal vrouwen hun waren te verkopen, zoals brood, zuivel, groente/fruit,
frisdrank en tulpen. Bovenin de bergen waait het, het is er stoffig. De mensen hebben hun hoofden in doeken gewikkeld alsof ze mummiehoofden hebben.
Het landschap verandert in een soort woestijn met zandduinen. Hier en daar zie je oases in het landschap, stroken met rijke groene begroeiing. Langzaamaan komt er meer groen, wordt het vlakker.
Als we de vallei binnenkomen, is er een paspoortcontrole als bij een landsgrens. De Foreigners moeten zich apart melden bij een loket, de chauffeur kan in zijn auto blijven.
De dorpen hebben veelal hun eigen karakter behouden, laagbouwhuizen met hun achterkant naar de weg, veelal tegen elkaar gebouwd, alsof er een lang muur is. De grotere plaatsen hebben brede wegen,
moderne kantoren. de meeste flats stammen nog uit de Sovjettijd, grauwe betonblokken met kleine ramen, benauwend. Dit land werkt hard aan economische ontwikkeling.
Uiteindelijk komen we in Kokand, waar we onze gids ontmoeten. Eerst lunch, we hebben allemaal honger!
Daarna bezoeken we het centrale park met het paleis/museum van de laatste Khan van Fergana, einde 19e eeuw, de Jami moskee en dan rijden we verder naar een Kirgische familie die tapijten weven
volgens oude traditie, vanaf spinnen tot en met weven. We worden hartelijk ontvangen, krijgen thee en lekkers.
Dan naar ons hotel in Fergana-stad, waar we rond 7 uur aankomen. We komen binnen via de de ingang aan de kant van de drukke stadsring. Als we naar onze kamer worden gebracht stappen we in een
prachtige binnentuin met verschillende gebouwen waar de kamers zijn. Vrolijk gekwetter van vogels, zwoele zomeravond, in het midden een restaurant/bar met overdekt terras en zwembad. Een oase van
rust. Na ons opgefrist te hebben heerlijk gegeten op het terras (met een wijntje!).
26-04-2015
Het weer is omgeslagen, van een warme zomerdag gisteren is het vandaag amper 12 gr. en een harde wind,veel opwaaiend zand en bomen liggen geknakt langs de weg. De kraampjes langs de weg zijn
leeg. Mensen worstelen zich vooruit.
Vandaag bezoeken we een zijdefabriek, waar ook weer het proces op authentieke wijze wordt uitgevoerd. Vanaf het afwikkelen van de cocons, het spinnen, het printen volgens de Ikat wijze en het
weven van stoffen. Bij Ikat maakt men strengen van zijden draden tot zo'n 240 m lang. Op de strengen worden patronen gemarkeerd en met een speciale verftechniek wordt dit patroon gekleurd. De
strengen worden als lange gekleurde veters aan het weefgetouw gehangen, de draden weer gespreid, waarna de weefster er de basiskleuren doorheen weeft. Prachtige stoffen!
Vandaag is het zondag en dan is er de grote Kumpeta Bazaar, Food en non-Food, een enorme mensenmassa. Prachtige producten (waaronder ook veel zijde).
Tot slot naar de master ceramist Rustam Usmanov: ook hier prachtige spullen, alleen moeilijk mee te nemen op onze reis.
De terugreis naar Tashkent, onderweg nemen we afscheid van onze gids. In de bergen hebben we nu sneeuw, totaal anders dan gisteren. Nu is het helemaal een bende op de weg. Hier en daar staan
mensen toch nog langs de weg om producten te verkopen. Eenmaal voorbij de bergpas gaat het beter.
Begin van de avond terug bij ons hotel. Er zijn 2 bruiloften bezig. Er staat een enorme Hummer-limo voor de deur. In de centrale hal lijkt het wel een filmstudio, professionele film- en
fotomakers. Groots uitgedoste bruiden, zichtbaar bloednerveus, wel prachtig. En heel veel families! Daar staan wij dan tussen, in onze vakantie outfit met rugzakken en wandelkisten aan. De liften
blijken ingepikt te zijn als speeldomein voor de bruiloftskinderen, we moeten oneindig lang wachten. De snotneuzen hebben opalle 14knoppen van de etages gedrukt.
Eerst opgefrist en daarna lekker Koreaans gegeten. Op tijd naar bed, morgen komt Ali onsom 7 uurophalen voor de trein naar Samarquand.
Een bericht van de fietsers: ze hebben veel last gehad van de storm en zijn zo'n 100 km voor Samarquand gestrand. We hopen ze morgen te ontmoeten.
Reacties
Reacties
27 apr. 2015, 16:03
Wow, wat een avontuur toch maar weer. Jullie reisverhaal leest heerlijk, ik geniet met jullie mee, echter vertaal het niet allemaal voor Philippe, sorry. Doe Monique de groetjes van ons. Bisous de Philippe en Lieke.
27 apr. 2015, 21:23
Dank voor jullie beeldende verhalen, ik geniet er enorm van. Doe de meiden morgen de groeten! Ik blijf ook hun verhalen hier delen! X
29 apr. 2015, 14:18
Het is weer reuze interessant allemaal en heerlijk om te lezen! Als het goed is zijn jullie nu met de meiden.... Bijzonder zal dat zijn.
Geniet!!!! Hartelijke groet en nog een mooie reis verder. We zien met plezier de volgende verhalen verschijnen. X
29 apr. 2015, 23:03
Weer een prachtig reisverslag! Genieten!Ik zie het allemaal zo voor me!Uit jullie verhaal kom ik tot de konklusie dat jullie waarschijnlijk in hetzelfde hotel in Tashkent vertoefd hebben. Ook wij hebben daar een bruiloft gezien.
Geniet verder! Lieve groet,Hiltje
30 apr. 2015, 15:29
Mooie verhalen, leuk om te lezen!
Geniet er nog van daar. Lieve groetjes, Nathalie
30 apr. 2015, 16:45
Zo, wat een interessante reis, jullie kennende maken jullie er weer één groot avontuur van! Gelukkig kunnen we af en toe genieten van een foto op Facebook, zodat het net een beetje is alsof we er ook bij zijn :-) Lekker genieten daar, dikke kus en knuffel uit Oudenbosch XOXO
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!